Η κυβερνητική οπερέτα με τον Φαμπρ
ATHENSVOICE 6/4/2016
Το επεισοδιακό και όπως φάνηκε συντομότατο πέρασμα του Φλαμανδού Γιαν Φαμπρ από το Φεστιβάλ Αθηνών αποτελεί δυστυχώς ένα ακόμα δείγμα τυφλών, ανερμάτιστων και ασυγκρότητων χειρισμών. Προηγήθηκε η παύση του Γιώργου Λούκου από τη θέση του επικεφαλής του Φεστιβάλ, με τρόπο απολύτως συμβατό με την «ηθική της εξόντωσης». Η επίκληση δικαστικών εκκρεμοτήτων από πολιτικούς προϊσταμένους που «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους» ήταν η επίσημη δικαιολογία για μια αμιγώς κομματική απόφαση. Μετά όμως το σαφέστατο αρνητικό απόηχο της απομάκρυνσης Λούκου, εξαιτίας τόσο της πετυχημένης του θητείας όσο και της κανιβαλικής μεθόδευσης, ακολούθησε σιωπή και αναμονή. Περισσότερα.
Η διπλή παγίδα
AthensVoice 09/03/2016
Κάνοντας έναν απολογισμό της Συνθήκης της Λωζάνης, που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας, ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη Τζορτζ Χόρτον τη χαρακτήριζε «άθλια» επισημαίνοντας ότι ήταν ένας αγώνας δρόμου για μια «θέση στα πετρέλαια» της Μοσούλης. Ομοίως, ο Βρετανός Τζορτζ Λόιντ, που είχε διατελέσει πρωθυπουργός, μιλούσε για κορύφωση της αδικίας. «…Ουδείς υποστηρίζει ότι η συνθήκη αυτή αποτελεί έντιμον ειρήνην. Δεν είναι απλώς ειρήνη» είχε πει χαρακτηριστικά, προαναγγέλλοντας ίσως άθελά του ότι η ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και η Μέση Ανατολή θα αποτελέσουν πεδίο γεωπολιτικών συγκρούσεων και ανακατατάξεων.
03/02/2016 ATHENS VOICE
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να έχουν βαλθεί να δικαιώσουν για άλλη μια φορά τον Ότο Φον Μπίσμαρκ, που έλεγε πριν από 120 και πλέον χρόνια ότι αν ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη θα ξεκινήσει από κάποια ανοησία στα Βαλκάνια.
H «πολιτισμένη και ενωμένη» Ευρώπη επιλέγει στην πράξη να απαντήσει στην ανθρωπιστική τραγωδία της προσφυγικής κρίσης υψώνοντας φράκτες και προχωρώντας σε μια ντε φάκτο κατάργηση της συνθήκης του Σένγκεν. Είναι εύγλωττο το σκίτσο σε μια γερμανική εφημερίδα: Μπροστά σε ένα φέρετρο που γράφει «Σένγκεν» η Γερμανίδα καγκελάριος κρατά το χέρι του νεκρού λέγοντας: «Μην ανησυχείς, θα γίνεις καλά»
20/12/2015 ATHENS VOICE
H συναίνεση είναι μια ευχάριστη λέξη στο πολιτικό λεξιλόγιο, η οποία αντιστοιχίζεται με την ποιότητα στο δημόσιο διάλογο και με ανώτερο πολιτικό πολιτισμό. Ετυμολογικά εξάλλου εμπεριέχει τον αίνο, τον ύμνο, τον έπαινο, και όταν προκύπτει, επειδή συνθέτει, καμουφλάρει τις αδυναμίες, τις αστοχίες και επιμερίζει ευθύνες, παράγει συχνά αποτέλεσμα με τρόπο απολύτως δημιουργικό και παιδευτικό.
Στη χώρα μας αποτελεί τα τελευταία χρόνια, αλλά και προ κρίσης, ένα διαρκές πολιτικό ζητούμενο το οποίο όμως επιδιώκεται πάντοτε καθυστερημένα και χωρίς συνέπεια, πάντοτε εκ του πονηρού και για τους λόγους αυτούς πάντοτε χωρίς αποτέλεσμα.
